Güneş ışığı pencereden içeri sızdı ve pantolonumun asılı durduğu sandalyeye doğru ilerledi. Yatakta yarı çıplak uzanıyor, sağ gözümün kenarındaki çapağı ovuşturuyordum. Ben uyurken birikmiş olmalıydı ve orada kalmasına izin vermek uygunsuz görünüyordu. O esnada sol gözüm boştaydı, ben de ona pantolonuma bakma görevini verdim. Pantolonumu bir önceki gece çıkarmıştım ve sandalyenin üzerine, ceketimin yanında buruşmuş ve kırışmış olarak yattığı yere öylece attığım için şimdi pişmanlık duyuyordum. Sol gözüm onu incelerken uykudayken bir yılan gibi deri değiştirip değiştirmediğimi merak etmeye başladım, çünkü ceketim ve pantolonum öyle görünüyordu. Bu noktada bir damla güneş ışığı pantolonumun bacağına ulaştı; sıçrayan ışığın oluşturduğu küçük leke bana altın bir pireyi çağrıştırdı. Bu yüzden her yerim kaşınmaya başladı ve kaşınarak boştaki sol elimi işe yarar hale getirdim. Biri kapıya vuruyordu. Ama kim olabilirdi ki? Buraya gelmek için bir sebebi olan t